Verkenner 2
Dorine Rüter droomt van een duurzaam voedselsysteem. Vanuit haar werk bij Urgenda, de actie-organisatie voor duurzaamheid en innovatie, werkt ze aan het realiseren van die droom. Verder is Dorine initiatiefnemer van Dorpstuin Nunspeet; een biologisch en sociaal moestuinproject en van BSO de Zwerfkei, een buitenschoolse opvang in de natuur.
Eerste indrukken Dorine Rüter
Drie boeren, drie verhalen, en misschien wel bekende verhalen. Of ik hier aan de keukentafel zit of in Nunspeet, ik spreek een stoppende boer die nog wat hobbyvee heeft maar zijn bedrijfbestemming verliest, een volhoudende boer die niet wil groeien en alles zo veel mogelijk zelf wil blijven doen, en de boer die in zijn bedrijf investeert om te blijven groeien.
Opvallende overeenkomsten tussen de drie boeren zijn dat ze net als andere boeren in de omgeving niet de weg van de verbreding op willen. En alle drie vertellen dat je het landschap en het boerenbedrijf niet kunt leren kennen vanaf de weg of vanuit het veld. De wereld van de toerist en de boer liggen ver uit elkaar. Zelfs de lokale scholen bezoeken niet standaard een boerderij, ook veel plattelandskinderen hebben geen weet van waar hun voedsel vandaan komt, van wat het landschap om hun heen produceert. Als je wilt weten wat je uitzicht bijdraagt aan ons voedsel, dan moet je aan de keukentafel komen bij de boer, in de stal kijken, luisteren naar de mensen die het wel weten. Deze boeren willen hun verhaal vertellen. Het werden open gesprekken met echte mensen, over familie, gezin, bedrijf, een persoonlijke geschiedenis van de plek.
Wat ook duidelijk blijkt is dat de boer terecht angst heeft om zomaar mensen door de velden te laten lopen. Een voorbeeld: ‘achteloos’ weggegooide bierflesjes raken vermalen in een maaimachine, en komen versplinterd in het voer van de koeien die daar erg ziek van worden. ‘Achteloos’ want de buitenstaander kan zich de consequenties van het los in het veld liggende flesje niet voorstellen. De kloof tussen producent en consument, tussen landschap en voedsel is groot, want omgekeerd lijkt het dat de landbouw maar langzaam door krijgt dat de consument aan het veranderen is: de consument van de toekomst wil er zeker van zijn dat het voedsel veilig én duurzaam geproduceerd is. Als de boer bij duurzaam denkt aan economisch rendabel, dan denkt de consument aan diervriendelijk, vlees en groente zonder gifstoffen, ruimte voor een mooi gedifferentieerd, beleefbaar landschap. Landbouw en consumenten lijken elkaars verhaal onvoldoende te kennen.
Essay Dorine Rüter Naar aanleiding van deze verkenning heeft Dorine een essay geschreven over haar bevindingen van die dag. Om het essay te lezen kunt u hier klikken